Działania zmierzające do narzucenia rosyjskiej kultury i świadomości narodowej mieszkańcom krajów poddanych władzy Rosji carskiej (w XX wieku także Rosji komunistycznej); również spontaniczne przyjmowanie języka i kultury rosyjskiej przez osoby asymilujące się w obcym otoczeniu (por. germanizacja). Polityka rusyfikacji obejmowała m. in. likwidację nierosyjskich instytucji oświatowych i kulturalnych (stowarzyszeń społecznych, teatrów, wydawnictw, bibliotek, muzeów i [...]
czytaj więcej…
Hercen uważał powstanie na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej za przedwczesne i skazane na porażkę. Oczekiwał jednak, że rosyjska opinia publiczna wyrazi swoje współczucie wobec Polaków – mówi Leonid Gorizontow, historyk rosyjski. Czy Powstanie Styczniowe funkcjonuje w świadomości historycznej Rosjan? Leonid Gorizontow: Aby precyzyjnie odpowiedzieć na to pytanie, trzeba znać wyniki reprezentatywnych badań socjologicznych. Powstanie lat 1863–1864 – [...]
czytaj więcej…
Oddziały armii rosyjskiej stacjonujące na obszarze Królestwa Polskiego wchodziły w skład Armii Czynnej. W 1855 r. jej nazwę zmieniono na I Armię, a Warszawę wyznaczono na jej główną kwaterę. W związku z zaostrzającą się sytuacją polityczną w 1862 r. w Królestwie powołano Wojskowy Okręg Warszawski; jego utworzenie wyprzedziło o dwa lata podobną reformę administracyjne. Po wprowadzeniu [...]
czytaj więcej…
Prolog – fragment 22 maja Aleksander II mianował swojego brata, wielkiego księcia Konstantego Mikołajewicza, namiestnikiem Królestwa. Wielopolski objął funkcję naczelnika rządu cywilnego. La glorieuse mission Konstantego, jak się wyraził Gorczakow, miała uspokoić rewolucyjne nastroje. Aleksander II wydał uchodzącemu za liberała bratu szczegółowe instrukcje: „Królestwo Polskie w jego obecnych granicach powinno na zawsze pozostać własnością Rosji, [...]
czytaj więcej…
Fiodor Fiodorowicz Trepow – urodzony w 1812 roku. Jeden z generałów carskich likwidujących zarówno powstanie listopadowe, jak i styczniowe. Zwierzchnik policji rosyjskiej najpierw w Warszawie (1860- 1866), a następnie w Królestwie Polskim w randze generała policmajstra (1863-1866). Znany z krwawego tłumienia manifestacji patriotycznych w Warszawie. W dowód zasług w walce z powstańcami styczniowymi został awansowany [...]
czytaj więcej…
„Liberalny” i „proeuropejski” car Aleksander II, w stosunku do Polaków zamierzał pozostać wschodnim despotycznym władcą. Car Aleksander II Romanow (1818-1881) był najstarszym synem cara Mikołaja I. Tron przejmował w trudnym momencie klęski w wojnie krymskiej. Po postanowieniach pokoju paryskiego Rosja utraciła sojusz z Wielką Brytanią, a jej pozycja w Europie wschodniej, na Bałkanach i na [...]
czytaj więcej…
